දුක සතුට සමගින් බැදුනු ජීවිතය ගැන සුභ හෝ අසුභ සිතින් නොව සම සිතින් බැලීමකි මෙි....
සතුටින් සිටිනා විට බොහෝ අයට දුකින් සිටිනා අයගේ දුක නොදැනේ.... ඒ අය සමහර විට විහිලුවක් වෙ... එහෙත් දුක ආ විට අන් අයගේ සතුට ගැන උරනවෙ ...එහෙත් ඒ සතුට තමා පෙර විදින විට ඒ අයගේ දුක විහිලුවක් වූ බව අමතකවෙයි ...දුක සතුට සැමදාම එක තැනක නොරැදේ... සතුටින් ඉන්න අය හැම දාම සතුටින් නොඉන්න බවත් ,දුකින් සිටිනා අය හැමදාම දුකින් නොහිසිටින බවත්, අමතක නොකල යුතුවෙි..
අවශ්‍ය වන්නෙ ... දුකින් සිටිනා විට , එය සම සිතින් දරා ගැනීම.. එය තමා ජීවත්වීම ....ජීවත් වන බව හැගවීම..ජීවිතය දුක සතුට අතරේ දෝලනය වීම.. ජීවත් වන බව කෙනෙකුට අගවාවි ඒ නිසා නිරතුරුවම...
කෙනෙකු- ජීවිතේ දිහා කොහොම බැලුවත් ජීවිතය අනියතය... එය කෙසේ ගෙවූවත්,
කෙදිනක හෝ අවසන් වනු ඇත.. තමා ලබා උපන් හැටියට අඩු වැඩි වශයෙන් එම කාලය
පවතිනු ඇත.. එහෙත් බොහෝ අය තමා කෙදිනක හෝ මියයන බව නොසිතති.. හැම දේ
පිලිබදව ඇලී ගැලී ජීවත් වෙ.. එම ආශාව නිසා ඔනම දෙයක් කිරීමට ලෑස්ති වෙ..
තමන් කරනා කියනා දේ තමන්වත් නොදනී... එහෙත් ස්භා දහම ගැන අවදානයෙන් සිටිනා
කෙනෙකුට ස්භා දහමෙන් අපූරු දෑ උගත හැකි වෙි... එහෙත් බොහෝ අය ඒ ගැන හරි හැටි
වටහා නොගනී... ඒ නිසා ස්භා දහම විදිනු වෙනුවට විදවනු ඇත..
අවසානයේ පවසමි මෙසේ.... ජීවිතය ගෙවිය හැකි නමි කෙනෙකුට ලොවට දැනෙන්නට.... සතුටින් මිය යා හැකිය කෙදිනක හෝ ...යමක් ලොවට කලා යැයි සතුටක් හිතේ රදව ගෙන....
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.